Słowo portret pochodzi od łacińskiego protrahere, co oznacza pokazywać, wyjawiać, wydobyć na światło dzienne. Portret, jak wiemy, jest artystycznym wizerunkiem danej osoby, oddającej jej wygląd i stan psychiczny w danym momencie (w momencie uchwyconym przez twórcę), podkreślającym charakterystyczne cechy. Można stwierdzić, że portret jest to dusza przelana na płótno. Stosowany jest zarówno w malarstwie, rzeźbie, jak i w fotografii czy grafice. Zatrzymuje on daną chwilę, upływ czasu, przemijającą urodę.
Może przedstawiać zarówno całą postać, jak i część sylwetki – popiersie, a nawet samą głowę. Słowo „portret” kojarzy nam się przeważnie z wizerunkiem jednej osoby, jednakże istnieją również portrety zbiorowe, ślubne.
Wyróżniamy także autoportret oraz karykaturę – czyli portret żartobliwy, wyśmiewający cechy fizyczne danej osoby. czarne koronki Istnieją także portrety idealizowane, gdzie bohater zyskuje na urodzie, wygląda lepiej, niż chciała tego natura. Portrety przedstawiają ludzi różnych grup społecznych – zarówno majestatycznych władców, jak i prostych ludzi w trakcie pracy. Widzimy więc, że sam portret jest bardzo zróżnicowany – jest on odbiciem, wizerunkiem ludzi różnych klas społecznych, podkreśla różne cechy, może być zarówno majestatyczny, wyidealizowany, jak i prześmiewczy.
Portret pojawił się już w starożytnym Egipcie i istnieje do dziś – ewoluując, zmieniając się. Trend na bardzo dokładne, realistyczne oddanie wizerunku przechodzi w XX wieku w tendencje do odchodzenia autorów od formy, od określonych norm. Artysta używa wyobraźni, nie tylko odwzorowuje daną osobę. Wiele też zmienił rozwój fotografii – w niej też możemy znaleźć różne tendencje – od wygładzonych oblicz gwiazd, po wyjątkowo realistyczne wizerunki zwykłych ludzi.
Artykuł napisany przez: