W Polsce portretowano głównie władców utrwalając w ten sposób ich wizerunki.
Dominował wizerunek całej postaci. Portrety często były szablonowe, nie miały głębi Ciągnik logistyczny czy wielu płaszczyzn. Oprócz władców portretowano ludzi zamożnych, dworzan (za czasów Stanisława Augusta). Malarstwo portretowe rozwinęło się w Polsce w XIX wieku zajęcia taneczne dla dzieci poznań – z tego okresu pochodzą prace jednego z najsłynniejszych polskich malarzy, Jana Matejki.
Ciekawym zjawiskiem są portrety symboliczne malowane przez Wyspiańskiego, czy też impresjonistyczne, które tworzyła między innymi Olga Boznańska. Następnie pojawiły się portrety kładące nacisk na psychologię człowieka, często karykaturalne (Stanisław Witkiewicz).
Artykuł napisany przez: